Laatste blog! Thailand: Chiangmai

Chiangmai
Wat gaat de tijd hard, dit is het laatste blog alweer! 

De laatste week zijn we naar Chiangmai gegaan. Hier kregen we het idee het "echte" Thailand te zien. Weg van de toeristische eilanden en meer onder de locals. We hadden ons voorgenomen om de laatste week nog even volop te genieten, van alles wat er te doen was. Dat is gelukt!

Woody's elephant
Een van de wensen van Jacq was op een olifant rijden. Na het zien van de vastgeketende olifanten op het eiland Koh Phangan, was het enthousiasme echter weggezakt. Op zo'n manier wilden we er niet aan mee doen. Aangekomen in Chiangmai kregen we te horen over Woody's elephants. Een organisatie, waarbij het dierenwelzijn voorop staat. Waar olifanten samen leven met de mens. Genoeg ruimte, geen strafstokken, gewoon een dag leven als olifantentrainer.

Bij aankomst zagen we meteen grote weides met olifanten en olifanten die in de sloot stonden af te koelen. Voordat we de olifanten zelf mochten benaderen, kregen we instructie. Zo leerden we aanwijzingen te geven in het Thais voor mond open, lopen, stop, knie omhoog etc. De ontmoeting met de olifanten begon met een grote stapel bananen die we mochten geven. "Bonsoen!" Betekent mond open, banaantje erin en lekker smikkelen. Sommige waren erg slim en pikten stiekem achter je rug een banaantje met hun slurf. Ach, geef ze ns ongelijk ;). Na het feestmaal mochten we de olifanten berijden. Op de grote olifanten twee mensen en op de kleine 1. Wij kregen samen het grootste mannetje, de twintigjarige Magnum. Het opstappen ging niet met een trappetje, althans... De olifant was het trappetje zelf. "Jokaah" en zijn knie ging omhoog, eenmaal op de knie "zoe" en de knie ging nog hoger. Jacq op de nek en step erachter. We zijn met de olifanten over een pad, door een sloot en zo verder naar een kleine badplaats gegaan. Hier mochten we de olifanten wassen en scrubben met het zand. Wat een lol, ze vonden het heerlijk. Daarna hadden we een groot watergevecht, uiteraard konden wij niet op tegen de grote waterspuiten van de olifanten. Doorweekt zijn we terug op de rug naar de voederplaats gegaan.

's Middags zijn we de akkers op gegaan om mais te plukken, want ook dat hoort bij de taak als Trainer. Met grote zakken vol mais en planten zijn we teruggekomen, om een feestmaal neer te leggen. We konden met zekerheid zeggen dat ze hier echt goed verzorgd worden. Met een goed gevoel zijn we dan ook terug naar het hotel gegaan.

Atv en zipline
Tussen de dierenbezoeken door hebben we gekozen voor een actieve dag. Quadsafari en slingeren tussen de bomen. De quadsafari was de slechtste safari die we ooit ondernomen hadden. En aangezien dit iets is om over te klagen... Zet ik step maar even op de praatstoel: We zaten met een groep Pakistaans-engelse idioten, die te dom waren om het verschil tussen gas en remmen te onderscheiden, die te stom waren om het verschil tussen links en rechts te weten en twee meiden die nog niet eens een kinderwagen zouden kunnen besturen. Bij de eerste oefenronde crashten ze al tegen een boom. Vervolgens zijn we met een pissnelheid de weg op gegaan. Eenmaal in de bossen wist een man zich weer tegen een boom te planten, vervolgens zijn passagier te lozen en tegen de quad voor hem t crashen, waardoor de twee meiden werden gelanceerd. Nee, dit was geweldig. Helaas voor de lezers, was dit Step zn stukje al, want de rest was leuk! Haha

Bij de zipline aangekomen, had Jacq vriendelijk verzocht om een privetour te doen, omdat we het na deze ochtend wel een beetje hadden gehad. Tot haar blijdschap deden ze dit met veel plezier. Voor de grote groep van ca 12 mensen gingen we uit, met twee begeleiders. Zo slingerden we tussen de bomen en tokkelden we ruim 200m naar de overkant. De tour eindigde met een sprong van 40m aan een elastische lijn... *slik*. Daar ga je dan jacqje met je grote mond "wij hebben dit al vaker gedaan". Push... Aaaaaaaah.... Gelukkig hadden we een happy end ;).

Tiger kingdom
Nog een grote wens was om een tijger van dichtbij te mogen zien en nog liever: te mogen aanraken. Dit was echter een moeilijke beslissing voor ons. De wil om een tijger te zien was groot, maar tegelijkertijd hadden we onze twijfels of de dieren wel juist werden behandeld. We hebben vier dagen zitten bakkeleien, veel recensies gelezen, voordelen en nadelen bekeken en uit eindelijk toch besloten om het wel te doen.

We kwamen vroeg aan en kregen de optie, met welke tijger we op de foto wilden. De grootste mocht echter niet, omdat jacqje niet boven de 1.60m kwam... Grrrr. Dus kozen voor medium, small en smallest. In elke kooi/ruimte waren een stuk of 4 tijgers. Eenmaal binnen zag je een aantal tijgers slapen en andere tijgers waren juist lekker aan het spelen. De alertheid van de tijgers gaf ons aan dat deze niet gedrogeerd waren, wat veel mensen wel vermoeden. Tijdens de foto's werden ze continu in de gaten gehouden door de trainers. Daarbij vonden we het erg vervelend dat de trainers ze elke keer wakker maakten voor een goede foto. Hiermee stopten ze gelukkig nadat we dit hadden aangegeven. De kleintjes waren heel schattig, heel gaaf om zulke beesten aan te raken en te mogen knuffelen. En of we dit keer ook met een goed gevoel weggingen... Nee dat niet. We zagen wel dat de tijgers niet gedrogeerd werden, daar waren ze te actief voor. Maar deze tijgers hadden niet de mogelijkheid om tijger te zijn. Continu op de foto, niet mogen spelen in de buurt van toeristen en toch ook wel de kleine leefruimte. De trainers vertelden ons dat ze na hun derde jaar naar een reservaat in Pay gaan, waar ze lekker de rest van hun leven mogen blijven. Laten we hopen dat het waar is, want leven in het wild, is helaas niet meer mogelijk..

Cottage treehouse
De laatste drie dagen hebben we gespendeerd in een jungle dorpje. En niet zomaar in een huisje, nee in een boomhut! De eigenaar van het resort had verschillende boomhutten gebouwd, allemaal met een ander uiterlijk en indeling. Wij werden gezet in de op-een-na hoogste. Geweldig was dit! Trappetje omhoog - terras- trappetje omhoog - slaapkamer - hutje opzij - badkamer - trappetje omhoog dakterras MET ophaalmandje en katrol. Kinderdroom toch? ;) Het resort had verschillende fietsen die je mocht gebruiken om de omgeving te verkennen. Zo zijn we gefietst naar een meer, twee grotten en door de jungle. Een waterval stond ook op de planning, echter na het zien van een spin langs het pad is Step weer rechtstreeks terug naar het resort gegaan. Hij is wel groot... Maar toch ook wel heel erg schattig ;)
      

Einde van onze reis
Het einde van onze reis is aangebroken. Heel veel gezien, gedaan, genoten, heimwee gehad en gechilled. Wat een ervaring is dit, die we iedereen wel zouden toewensen. Ze zeggen altijd dat het gras groener is aan de overkant... Ja Australië heeft heel veel mooie natuur, hele aardige mensen... Maar we misten hier de heerlijke Nederlandse gezelligheid. Lekker een terrasje pakken op een pleintje of s 'avonds naar de kroeg. Ja Aziatische mensen hebben het over het algemeen niet druk op het werk. Grote delen van de dag zitten ze te chillen, heerlijk om de werkdruk niet te voelen... Maar van de andere kant, ze zitten vaak de hele dag op het werk, 7 dagen per week. Waar is de tijd voor je eigen leven? Ja, wij werken hard in Nederland, maar als we thuis zijn... Zijn we ook echt thuis. En die gure dagen, hebben ook wel weer iets gezellig. Kaarsje aan, verwarming hoog en lekker samen op de bank met onze twee poezenbeesten. Home sweet home, toch stiekem wel weer blij om naar huis te gaan. Leuk dat jullie onze reis hebben meebeleeft en hopelijk tot gauw!